Gebed

Wie God in het hart meedraagt, draagt de hemel met zich mee, waar hij ook gaat. Het zijn woorden van de H. Ignatius van Loyola. Bidden is het hart verheffen tot God en dat kan op vele manieren gebeuren, van geformuleerde gebeden die overal ter wereld worden gebeden tot het stil gebed. Het gebed komt in alle religies voor, maar het christelijk bidden gebeurt altijd in verbondenheid met Jezus Christus. Hij heeft ons binnen gevoerd in een bijzondere relatie met God de Vader en blijft dit doen bij alle nieuwe christenen door het Doopsel. Daarom dat het Onze Vader ook het modelgebed wordt genoemd want het vat het Evangelie samen.

Ook in de liturgie bidt de hele Kerk steeds “door Jezus Christus, onze Heer”. Hij is Degene die ons met God verbindt. Als je de Kerk vergelijkt met een lichaam, is Hij als het hoofd. Dit hele lichaam van Christus, de Kerk, leeft te midden van de wereld, bezield door de Heilige Geest.

Door het gebed versterken wij de banden met de Kerk. Wij versterken onze banden met God door Jezus Christus en met elkaar door het gebed van voorspraak. In dat laatste bidden wij voor anderen, waar ook ter wereld, voor mensen in moeilijkheden van allerlei soort, en wij vragen dat God in hun leven mag doorbreken.

Zoals de naam van Bidden voor priesters ook doet vermoeden, is het gebed voor elkaar een priesterlijke opdracht bij uitstek, zeker wanneer het ook gericht is op ambtelijke priesters. Het is belangrijk om voor priesters te bidden, levenden en doden, omdat zij Christus belichamen als hoofd van de Kerk. Onder andere door het gebed van velen, worden zij meer gelijkvormig aan Christus zelf, wat de hele Kerk en de wereld ten goede komt. Door zo te bidden, worden alle gedoopten ook meer priesterlijk in hun manier van leven.

Wij willen daarom ook het gemeenschappelijk gebed aanmoedigen, vooral in het gezin, in rustoorden en door eucharistische aanbidding. Meer daarover is te vinden onder de sectie “Bouw mee”.

Offer

In alle natuurlijke religies komt het offer voor, en zo ook in het katholiek geloof. Maar in het katholiek geloof gaat het over onbloedige offers, omdat het katholiek offer te maken heeft met liefde: ik laat iets uit liefde voor iemand die het waard is. Wij lezen in het Evangelie hoe Christus zegt dat de graankorrel in de aarde moet vallen en sterven om veel vrucht voort brengen. Hij heeft het in de eerste plaats over zichzelf: als graankorrel is Hij gestorven en dagelijks voedt Hij miljoenen mensen met zichzelf, onder de gedaante van het eucharistisch Brood. Leven in verbondenheid met Christus vraagt van ons hetzelfde. Terwijl het gebed slechts bij woorden kan blijven, is het offer iets wat je aan den lijve ondervindt. Het geeft kracht aan het gebed en wij “voelen” als het ware de liefde in ons lichaam.

De H. Teresia van Lisieux had de laatste jaren van haar leven veel te lijden. Ze was bedlegerig en kon niets meer doen. Maar zelfs haar ziekte kon haar niet belemmeren om te beminnen. Ze verenigde haar pijn en lijden met haar gebed en met de Eucharistie, en bood het God aan. Dit opent een totaal nieuwe horizon te midden van lijden, waarvan overgave het kloppend hart vormt.

Ook het vasten valt in die categorie. In een wereld van overvloed dreigen wij soms slaaf te worden van onze eigen grillen. God wordt dan helemaal irrelevant. Door het vasten maken wij echter plaats voor God en houden ons hart vrij om te kunnen beminnen tot het uiterste toe. Wij kunnen ons soms iets ontzeggen, op vlak van voedsel en drank, maar ook op tal van andere vlakken, zoals het gebruik van smartphones, televisie of Internet in het algemeen.

Naast het opofferen van lijden of het vasten, zijn er ook tal van aangename zaken die wij kunnen opdragen. Het gaat erover om in alles wat wij doen ons steeds meer bewust te zijn van Gods aanwezigheid en het te doen uit liefde en voor de liefde. Dit is de kleine weg van de H. Teresia: alles uit liefde..

Dienst

Christus heeft ons getoond dat God Liefde is. Door Hem te volgen in zijn liefde tot het uiterste toe, komen wij dichter bij God. Tijdens het laatste avondmaal heeft Jezus ons een nieuw gebod gegeven, namelijk het gebod van de onderlinge liefde. Het is zo dat de Kerk haar roeping beleeft. De dienstbare liefde, die Christus uitgebeeld heeft door de voetenwassing, moet al ons doen en laten tekenen. Wij kunnen maar onszelf worden als wij ten dienste staan van anderen en ons leven voor hen geven. Het is de levenshouding die overeenstemt met de Eucharistie waarin Christus het ons voordoet en maakt dat wij het zelf kunnen beleven in verbondenheid met Hem. De H. Moeder Teresa zag dit verband heel duidelijk en zag ook Christus overal, niet het minst in de minsten van haar medemensen in de straten van Calcutta.

Een dienstbare liefde geneest de vele scheuren en breuken die onze samenleving tekent: in onze gezinnen, in de parochies en geloofsgemeenschappen, in stad of dorp en zelfs op de werkvloer. Door dienstbaarheid staan wij anders in het leven: ik wil het beste voor anderen en wil mijn talenten en gaven daarvoor inzetten. Hierin zit een duurzamer geluk verborgen dan het louter realiseren van eigen doelen. Door dienstbaarheid overstijgen wij onszelf en ontstaat er sociaal weefsel, sterke menselijke relaties die op hun beurt mensen versterken. Wanneer dat menselijk sociaal weefsel met Christus verbonden wordt, dan is de Kerk schitterend getooid en op haar paasbest.

Bidden voor priesters wil dus niet enkel tot het gebed aanmoedigen, maar eveneens de werken van barmhartigheid. De lichamelijke werken zijn: de hongerigen spijzen, de dorstigen laven, de naakten kleden, vreemdelingen herbergen, zieken bezoeken, gevangenen bezoeken en doden begraven. Door hun eigen leven, willen diakens in het bijzonder mensen aanmoedigen in het beleven van die barmhartigheid, als wezenlijke opdracht van de Kerk. Naast de lichamelijke werken, zijn er ook de geestelijke werken van barmhartigheid: twijfelenden raad geven, onwetenden onderrichten, zondaars vermanen, bedroefden troosten, beledigingen vergeven, lastige personen verdragen en bidden voor levenden en doden. Wij willen elkaar met andere woorden helpen om ten volle te leven met en in God.

In een geest van dienstbaarheid, wil Bidden voor priesters alle gelovigen aanmoedigen om missionair de werken van barmhartigheid te beleven. Zij bouwen de Kerk op en moedigen ook ambtelijke priesters aan om het beste van zichzelf te geven in het dienstwerk dat eigen is aan hun wijding.

Studie

Door het Doopsel worden wij allemaal kinderen van God. Tijdens de doopliturgie zalft de priester of diaken het hoofd van de dopeling en zegt daarbij: “God zalft je door het heilzame Chrisma, zoals Christus is gezalfd tot Koning, Profeet en Priester. Moge jij zo als lidmaat van zijn Lichaam voor altijd delen in het eeuwig leven.” Het gebed en het offer, verenigd met Christus in de H. Eucharistie, maakt ons leven priesterlijk. Wanneer wij met Christus’ genade de maatschappij thuis en waar wij ook zijn trachten te bezielen met het Evangelie en Gods Woord als norm nemen, dan leven wij koninklijk. Wanneer wij ten slotte in ons leven getuigen van Gods aanwezigheid, in woord en daad, dan leven wij profetisch.

Om in woord en daad te kunnen getuigen, is echter meer nodig dan goede wil alleen. Wij moeten naast een heilig hart ook een helder hoofd hebben, zei de H. John Henry Newman. Goede wil is misschien voldoende om priesterlijk te leven, maar de profetische opdracht die met ons Doopsel is verbonden, vereist dat wij het geloof ook beter leren kennen. Concreet vraagt dit studie van wat de Kerk gelooft. Het wezenlijke daarvan is weergegeven in de Catechismus van de Katholieke Kerk, dat de basis vormt van alle catechese. Daarnaast is het ook goed om wat meer te lezen over een katholieke lezing van de H. Schrift en over spiritualiteit. De middelen zijn veelzijdig.

Wij willen dit laatste aanmoedigen door deze website, door de nieuwsbrieven en door de jaarlijkse bijeenkomst waarin de priesterlijke roeping vanuit ons doopsel centraal staat. Dit is een roeping tot heiligheid. Wij trachten telkens opnieuw nieuwe facetten te belichten die kunnen inspireren te midden van het dagelijks leven. De voeding van het geloof door biddende studie, doet ons meer en meer leven als hoopvolle mensen.